നിങ്ങളിൽ നിന്നു മറഞ്ഞ രഹസ്യങ്ങൾ എനിക്കില്ല തലയണകളേ.. നിന്നോളം വളർന്നൊരു ചങ്ങാതിയുമില്ല.. കണ്ട കണ്ണുനീരൊക്കെ മറന്നുകൊൾക.. സഹതാപമില്ലാത്ത നിൻറെ സാമീപ്യം ഇന്നേതു പൊയ്മുഖത്തേക്കാൾ വിശിഷ്ടം.. ചിരിക്കാത്ത കരയാത്ത ചതിക്കാത്ത നീ തന്നെ എൻറെ രഹസ്യങ്ങളുടെ ഭാണ്ഡം.. നിൻറെ മടിത്തട്ടിനെക്കാൾ ഭദ്രം അമ്മ മാത്രം.. എങ്കിലും കണ്ണുനീരിൻറെ ഉപ്പുരസമേറ്റു പൊളളിയ നിൻറെ തൊലികൾ പകൽ വെളിച്ചത്തിൽ അലോസരപ്പെടുത്തുന്നു.. എങ്ങോ മറന്ന പല മുറിവുകളും ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു നിൻറെ ആ പാടുകൾ..പലതും മറവിക്കു വിട്ടു കൊടുക്കാതെ കാക്കാൻ കൂട്ടുനിന്നതിന് നിന്നോട് മാത്രം കടപ്പെട്ട ഞാൻ..
No comments:
Post a Comment