മറഞ്ഞുപോയ നല്ലദിനങ്ങൾ തൻ ഓർമ്മകൾ പൊടിതട്ടിയെടുക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ ചിരിയോടൊപ്പം രണ്ടുതുളളി കണ്ണീരിനും കിട്ടി സ്ഥാനം.. കൊഴിയുന്ന ഓരോ ദിനവും എൻറെ ചിറകിലെ തൂവലുകളാണ്.. ചില ദിനങ്ങൾ പോറലുകളേറ്റ് രക്തത്തുളളികളിൽ കുതിർന്ന തൂവലുകളാകും.. മടക്കമില്ലാത്ത ഇന്നലെകളാണ് ഇന്നിൻറെ ആയുധം.. മൂർച്ചയേറിയവ കൊളുത്തിവലിച്ചു തൂവലുകളെയൊട്ടുക്കും വേദനിപ്പിക്കും.. ചിറകിൽ വീണ്ടും സ്ഥാനമില്ലാത്തതിനാൽ പെറുക്കിയെടുത്തു നെഞ്ചോടു ചേർക്കും വീണുപോയ തൂവലുകളെ.. അവയുടെ ഓർമ്മകളെ.. പറന്നുപൊങ്ങിയപ്പോൾ അവയിലുണ്ടായ (പകമ്പനത്തെ.. കാലം മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോൾ തൂവലുകളെല്ലാം കൊഴിയും.. പുതിയവ വരും.. പഴയതിൻറെ ഭംഗി പുതിയതിനില്ലെന്ന് ആ പക്ഷി വേദനയോടെ മനസ്സിലാക്കും.. വാരിക്കൂട്ടിയ തൂവലുകളുടെ ഭാരം താങ്ങാനാകാതെ ആർത്തലച്ചു കരയുകിലും ഉപേക്ഷിക്കാനല്ലാതെ മറ്റൊരു മാർഗ്ഗമില്ല എന്നു മനസ്സിലാക്കുന്ന ദിനം ആ പക്ഷി മനസ്സാൽ മരിക്കും..
എഴുതാൻ കാരണം ഒരുപാടുനാളുകൾക്കു ശേഷം ഇന്ന് കൂടെ പഠിച്ചവർ ഒത്തുകൂടി പഴയ കോളേജ് കാലമൊക്കെ ഒന്നോർത്തെടുത്തു.. പഴയതായെന്ന് പോലും ഓർക്കാൻ തോന്നാത്ത കുറേ നല്ല ഓർമ്മകൾ.. ജീവിതത്തിരക്കുകൾ പലരെയും മാറ്റിയെങ്കിലും മായാത്ത ഓർമ്മകൾ എല്ലാരെയും ഒരേ കോണിൽ കൊണ്ടുചെന്നെത്തിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷം തോന്നി.. എന്നേക്കും നിലനിൽക്കുമെന്ന (പത്യാശ മാ(തം..
