നേരം

കാലത്തിന്റെ ചൂടിൽ നീരു വറ്റിത്തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് എത്ര മുന്നോട്ടു നടന്നെന്നോർത്തത്. പൊള്ളലേറ്റ പാടുകൾ കണ്ടപ്പോഴാണ് എത്ര അശ്രദ്ധമായാണ് മുന്നോട്ട് പോകുന്നതെന്ന് മനസ്സിലായത്.. തല കുനിച്ചിരുന്നു നെടുവീർപ്പിടാനേ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.. കാലം ഒരുപാടു മുന്നോട്ടു പോയിരിക്കുന്നു.. പലതും വഴിയിൽ മനപൂർവ്വം മറന്നുവെച്ചു വന്നു.. എന്തിനായിരുന്നു ഇത്ര ധൃതി.. ആരെത്തേടിയായിരുന്നു ഈ പോക്ക്.. ആവശ്യത്തിനുള്ള സമയം എടുത്തു തന്നെ പോകേണ്ടിയിരുന്ന വഴിയാണ് ജീവിതം.. തിരിഞ്ഞു നോക്കണം.. വഴിയിൽ വീണുപോയ സ്വപ്നങ്ങൾ പെറുക്കിയെടുത്ത് സൂക്ഷിച്ചു വെക്കണം.. സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചാൽ മാത്രം പോര.. എല്ലാ സ്വപ്നങ്ങൾക്കും ജീവൻ കൊടുക്കണം.. ആരും കാത്തുനിൽക്കാത്ത യാത്രയാണ് ജീവിതമെങ്കിൽ പോലും കൂടെ ഉള്ളവർ ഒരുപാട് ദൂരത്തല്ല എന്നു കൂടി ഉറപ്പു വരുത്തണം.. ഓരോ ചുവടും ചിന്തിച്ചു മാത്രം മുന്നോട്ട് വെച്ചാൽ മതി.. ആർക്കും ധൃതി ഇല്ല.. മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് അറിയുക.. ആരുടെയും അഭിപ്രായം സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ പരീക്ഷിക്കാതിരിക്കുക.. നിങ്ങളുടെ വഴി നിങ്ങളുടേത് മാത്രമാണ്.. തല ഉയർത്തി മുന്നോട്ട് നോക്കിയാൽ നിങ്ങൾ കാണുന്നത്ര തെളിച്ചത്തോട് കൂടി നിങ്ങളുടെ വഴി മറ്റാർക്കും കാണാൻ പറ്റില്ല.. അഭിപ്രായം കേട്ടാലും അതു തള്ളണമോ കൊള്ളണമോ എന്നു തീരുമാനം എടുക്കേണ്ടത് നിങ്ങളും നിങ്ങളുടെ ചിന്തകളുമായിരിക്കണം.. ചുവടുകൾ വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ മാത്രം മുന്നോട്ട് വെക്കുക.. നിങ്ങളെ പിറകോട്ട് വലിക്കുന്ന കാരണങ്ങൾ എന്തൊക്കെ ആണെങ്കിലും ഉപേക്ഷിക്കാനുള്ളത് ഒരു മടിയും കൂടാതെ ഉപേക്ഷിച്ചേക്കുക.. ഒരു പക്ഷെ അതിൻ്റെ ഭാരം കൊണ്ടാകാം നിങ്ങൾക്ക് നീങ്ങാൻ പറ്റാത്തത്.. കാണുന്ന ദൂരം ഒറ്റക്ക് താണ്ടെണ്ടത്തിനാൽ നിങ്ങളെ നിങൾ തന്നെ നന്നായി നോക്കിക്കൊള്ളുക.. ഓരോ ചുവടും ഓരോ പാഠങ്ങളാണ്.. ചിന്തിച്ചു മാത്രം മുന്നോട്ട് പോകൂ..